अलाइड आर्किटेक्ट्स कम्पनीको कर्तव्य भनेको मानिसहरू र कम्पनीहरूलाई जोड्नु हो, जुन मलाई पनि सही लाग्छ। यस कम्पनीमा मेरो कर्तव्य भनेको प्रविधिको प्रयोग गरेर हाम्रा ग्राहकहरूको लागि सेवा सिर्जना गर्नु हो। अचेल थुप्रै मानिसहरू एसएनएस प्रयोग गर्छन्। त्यस्तै गरी प्रयोगकर्ताहरूको प्रतिक्रिया सुनेर तिनीहरूसितको पारस्परिक सम्बन्ध बनाउन चाहने कम्पनीहरूको सङ्ख्यामा पनि वृद्धि भइरहेको छ। म हाम्रा ग्राहकहरूको (कम्पनीहरू) लागि बिक्री अभियान चलाउने तथा तिनका उत्पादन र सेवाहरूका प्रशंसकहरूसित अन्तरक्रिया गर्ने प्रणालीको विकास गर्दै छु।
मैले अहिलेसम्ममा गरेको सबैभन्दा ठूलो काम भनेको हामीले प्रदान गर्ने मुख्य सेवाको विकास परियोजनामा संलग्न हुनु थियो। केही त्यस्तो अवस्थाहरू पनि थिए, जतिखेर परियोजना निर्बाध रूपमा प्रगतिशील हुन सकेन। त्यतिबेला समस्याहरू सामना गर्दा म पुनः आधारभूत कुराहरूमा फर्कन्थेँ र पुनर्विचार गरेर अन्य तरिकाहरू चलाएर अघि बढ्ने कोसिस गर्थेँ। समस्याहरू पैदा हुँदा म त्यसबाट भाग्दिनथेँ बरु डटेर सामना गर्थेँ। किनभने त्यस्तो प्रक्रियाले मलाई सिक्न मदत गर्छ जस्तो लाग्छ। म एसएनएस र प्रविधिको प्रयोग गरेर मानिसहरू र कम्पनीहरूबीचको पारस्परिक सम्बन्ध बढाउन चाहन्छु।

भियतनाममा प्रायः IT इन्जिनियरहरू प्रोग्रामिङ र टेस्टिङजस्ता व्यस्त काम छोटो समयमा सिद्ध्याउनै परेकोले सिक्ने र सिकाउने समय नै हुँदैन थियो। अर्कोतर्फ, टोक्योमा IT इन्जिनियरहरू प्लानिङ र डिजाइनजस्ता सेवाको खाका तयार गर्ने कामदेखि लिएर विकास र पुनरावलोकनसम्मका सम्पूर्ण कार्यचक्रमा समावेश हुन सक्छन् अनि त्यस्ता काम गर्नको लागि अझ उच्च स्तरको सीप र व्यापक ज्ञान आवश्यक हुन्छ। म्यानेजरले मलाई काम र नयाँ प्रविधिको बारेमा आदरपूर्वक सिकाउनुहुन्छ र म कामबाट हरेक दिन सिक्दै छु। मलाई अझ पनि आफ्ना सहकर्मीहरूसित कुराकानी गर्न गाह्रो लाग्छ। मैले जापानमा अध्ययन नगरेको हुनाले काम गर्दै जापानी भाषा सिक्दै छु।
मैले काम गर्दा अपरिचित शब्दहरू सुन्दा त्यस शब्दको अर्थ तुरुन्तै खोज्छु। यस कम्पनीले मलाई जापानी भाषाको क्षमता बढाउन प्रशिक्षण लिने मौका पनि दियो। मैले यहाँ काम गर्न थालेदेखि छ महिनाको अवधिमा मेरा जापानी सहकर्मीहरूले आलोपालो गर्दै हरेक दिन 30 मिनेट "कोही एक जनासित कुराकानी गर्ने समय" मिलाएका छन् अनि हामीले काम र दैनिक जीवनजस्ता विभिन्न विषयहरूबारे कुरा गर्दै आएका छौँ। यसरी मलाई बिस्तार-बिस्तारै बानी पर्‍यो र अहिले चलनचल्तीको जापानी भाषा बुझ्न र प्रयोग गर्न पनि सक्छु।

म विश्वविद्यालयमा भर्खर जान थाल्दा मैले जापानी रोबोट देखेँ र जापानको उच्च स्तरीय प्रविधिप्रति जिज्ञासा बढ्न थाल्यो। म भविष्यमा जापानी कम्पनीमा काम गर्न चाहन्थेँ अनि हानोई युनिभर्सिटी अफ साइन्स एन्ड टेक्नोलोजीमा भर्ना भएपछि ITC सङ्कायको HEDSPI प्रोजेक्ट* परीक्षा पास गरेँ। जापानी भाषा अध्यनन गर्दै Ruby, Java र C प्रोग्रामिङ ल्याङ्ग्वेजहरूजस्ता IT प्रविधि सिकेर जापानी कम्पनीमा जागिर पाउने लक्ष्य राखेको थिएँ। विश्वविद्यालयको चौथो वर्षको गर्मीयाममा म एसएनएस र गेम सम्बन्धी कम्पनीजस्ता जापानी IT कम्पनीको रोजगार मेलामा सहभागी भएँ। त्यहाँ मैले आफ्नो हालको कम्पनी (अलाइड आर्किटेक्ट्स, कम्पनी)-को व्यवसाय विवरणबारे सुनेर एसएनएस मार्केटिङको बढ्दो बजारमा संलग्न हुने इच्छा जाग्यो। त्यसैले मैले त्यो कम्पनीको प्रवेश-परीक्षा दिएँ र कम्पनीले मलाई स्विकाऱ्यो।
त्यो कम्पनीले मलाई जागिर दिने कुरा पक्का भएपछि स्नातक नसिद्धिएसम्म अझ छ महिना बाँकी भएकोले कम्पनीले मलाई पाँच दिनको लागि टोक्यो घुम्न निम्तो दियो र कम्पनीका कर्मचारीहरूले मलाई टोक्योको मुख्यालय हेर्न र आसाकुसाजस्ता ठाउँहरूमा घुमाउन लगे। पहिलो चोटि जापान आउँदा ममा परेको पहिलो छाप भनेको टोक्योमा कतै पनि मोटरबाइक छैन, मानिसहरू हिँडिरहन्छन् भन्ने थियो (हाँस्छन्)। भियतनाम फर्केर विश्वविद्यालयको स्नातक सिद्ध्याएपछि कम्पनीले मेरो भिसा र बसोबास योग्यताको प्रबन्ध गरिदिएकोले म जापान आउन सकेँ।
*ICT को उच्च शिक्षा विकास सहायता परियोजना (Higher Education Development Support Project on ICT; HEDSPI): जापानको बजारलाई धान्न सक्ने IT इन्जिनियरहरू भियतनामको विश्वविद्यालयमा संवर्द्धन गर्न जापान र भियतनाम सरकारले स्थापना गरेको संयुक्त परियोजना

म जापानमा बस्न थालेको बेला जापानी खाना खानै मन लाग्दैनग्थ्यो। जापानी स्वाद भियतनामको खानाभन्दा बेग्लै छ र काँचो माछा खान मलाई गाह्रो लागेकोले खान सक्दिनथेँ। तर बिस्तारै यसको बानी पऱ्यो र जापानमा तीन महिना बिताइसकेपछि म जे पनि खान सक्ने भएँ। अहिले मलाई मन पर्ने खाना मेरो कम्पनी रहेको ठाउँ एबिसुको शोयु रामेन हो। म यातायातको लागि प्रायः रेल प्रयोग गर्छु। टोक्योमा धेरै रेलको लाइनहरू भएकोले सुरुमा मलाई अलिक जटिल लाग्थ्यो। तर स्मार्टफोनको एप प्रयोग गरेर गन्तव्यसम्म जाने तरिका सरल ढङ्गमा खोज्न सकिन्छ, त्यसैले अहिले म रेल चढ्न पूर्णतया अभ्यस्त भइसकेको छु।
टोक्योमा कम्बिनीजस्ता थुप्रै पसलहरू छन्, आफूलाई चाहिने जुनसुकै चिज जहाँ पनि किन्न सकिने हुनाले जीवनयापन गर्न अत्यन्तै सुविधाजनक छ। सहरमा थुप्रै हरियाली र ठूला पार्कहरू छन्। म अक्सर मेरा साथीहरूसित सप्ताहन्तमा उएनो पार्कमा रमाइलो गर्छु।