हाल म जापानमा सफ्टवेयर बनाएर बेच्ने कम्पनी सफ्टफ्रन्टमा बिएसइ-को रूपमा काम गर्दै छु। हामीले जापानमा प्राप्त भएका केही अर्डरहरूलाई भियतनाममा रहेको विकास विभागमा पठाउँछौँ र दुवै मिलेर सफ्टवेयर बनाउँछौँ। मैले सफ्टवेयरका विशेषताहरूबारे भियतनामलाई बुझाउने र बनाइसक्नुपर्ने मिति तथा विशेषताहरूको व्यवस्थापन गर्ने काम गर्छु। त्यसले गर्दा मैले हरेक दिन जापानी र भियतनामी भाषा उत्तिकै मात्रामा बोलिरहेको हुन्छु। टोक्योमा मेरो विभागमा आठ जना सहकर्मीहरू छन् र हामी योजनालाई पूरा गर्न एकअर्कालाई मदत गर्छौँ। खासगरी हामी PHP र C# प्रोग्रामिङ ल्याङ्ग्वेजहरू प्रयोग गर्छौँ।
योजनाहरू राम्रोसँग बनाउन जापान र भियतनामबीचको भाषिक तथा सांस्कृतिक बाधाहरू पार गर्ने मात्र नभई सफ्टफ्रन्टको विशिष्ट प्रविधि अनि जापानको सकारात्मक पक्षलाई पनि झल्काउने कुराहरू प्रयोग गर्दै भियतनामको लागि अनौठो हुने खालको सोचहरू प्रयोग गर्ने प्रस्ताव मैले राख्ने गरेको छु।

उत्कृष्ट इन्जिनियरहरू र परिश्रमी सहकर्मीहरूसित काम गर्न पाउनु मेरो लागि सबैभन्दा आकर्षक कुरा हो। विकासको कामको क्रममा समस्याहरू आइपर्दा समेत मेरा सहकर्मीहरू हरेस नखाई आफ्नो काम पूरा नभएसम्म डटिरहन्छन्। मलाई लाग्छ, मेरो वरपर रहेका इन्जिनियरहरूबाट सिक्दै अनि प्रेरणा पाउँदै आफ्नो ज्ञान र सीपमा बढ्दै गइरहेको छु। खुसीको कुरो, कामले मूर्तरूप पाइसकेपछि कस्तो हुन्छ भन्ने कुरा मैले थुप्रै पटक हेर्न पाएको छु, जुन मौका भियतनाममा कहिल्यै पनि पाएको थिइनँ।
भियतनाममा पठाउने काम भनेको कामको एउटा भाग मात्र हो अनि मैले अहिले त्यस कामको पूरा चित्र हेर्न पाएको छु। मैले टोक्योमा काम गर्न थालेको केही महिना मात्र भएको छ, अनि यहाँ सबै जना एकदम छिटो र व्यस्त भएर काम गर्छन्। मेरो विचारमा यसैले गर्दा उत्कृष्ट गुणस्तरको उत्पादन तथा सेवाहरू बनाउन मदत पुगेको छ। धेरै अनुभव हासिल गरिसकेपछि म प्रोजेक्ट म्यानेजर हुन चाहन्छु र ठूलठूला योजनाहरूमा सामेल हुन चाहन्छु।

मलाई जापानप्रति रुचि लाग्न थालेको म वयस्क भएपछि नै हो। म 20 वर्षको छँदा जापानी चलचित्र हेर्दा त्यस्तोो चासो जाग्यो। विश्वविद्यालयमा इलेक्ट्रोनिक्स अध्ययन गरेँ। विश्वविद्यालयमा पढ्दै जाँदा जापानी प्रविधि र वास्तुकलामा चासो जाग्न थाल्यो, जसले गर्दा मैले कुनै दिन जापानमा अध्ययन गर्ने सपना बुन्न थालेँ। सुरुमा मैले जापानमा अध्ययन गर्न छात्रवृत्तिको लागि निवेदन दिएँ। दुःखको कुरा मैले छात्रवृत्ति पाइनँ। विश्वविद्यालयमा स्नातक गरिसकेपछि मैले हो चि मिन्ह सहरमा सिस्टम डेभलपमेन्ट कम्पनीमा काम गर्न थालेँ। यस कम्पनीले मलाई भाषा स्कुलमा जान सहयोग गरेकोले जापानी भाषा सिक्ने मौका पाएँ।
जापानी भाषा सिक्दै गर्दा "जापान किन सम्पन्न भएको होला? "जापानमा बनेको" किन राम्रो हुन्छ?" भनेर सोच्न थालेँ। त्यस कम्पनीमा केही वर्ष काम गरिसकेपछि मेरो साथीले मलाई उहाँहरूसित परिचय गराइदिएकोले मैले हो चि मिन्हमा रहेको सफ्टफ्रन्टमा काम गर्न थालेँ। यस कम्पनीले प्रयोग गर्ने SIP/VoIP भनिने सञ्चारका प्रविधिहरू प्रयोग गरेर मानिसहरूको जीवनलाई अझ सम्पन्न बनाउने चाहना भएको हुनाले पनि मैले काम परिवर्तन गरेँ। पछि तीन महिने प्रशिक्षणको लागि म पहिलोपल्ट टोक्यो आएँ।
मलाई वास्तुकलामा पहिलेदेखि नै चासो भएकोले टोक्योमा थुप्रै ठूलठूला भवनहरू देखेर रोमाञ्चित भएँ। टोक्योमा प्रशिक्षण पाउँदै गर्दा मैले थुप्रै उत्कृष्ट तथा परिश्रमी इन्जिनियरहरूलाई भेट्नुका साथै "जापानमा बनेको" उत्कृष्ट गुण पनि देख्न पाएँ। तसर्थ, मलाई कुनै न कुनै दिन टोक्योमा काम गर्ने चाहना भयो। हो चि मिन्ह सहर फर्केर थप अनुभव हासिल गरिसकेपछि सन् 2015 को अगस्त महिनामा टोक्योमा रहेको सफ्टफ्रन्टको अभिभावक कम्पनीमा काम गर्ने मौकालाई स्विकारेँ।

टोक्योमा बस्न थालेको केही समय मात्र भएको हुनाले अहिले पनि जापानी सहकर्मीहरू र साथीहरूबाट जापानी भाषा सिक्दै छु र दैनिक जीवनसित अभ्यस्त हुँदै छु। टोक्यो आरामदायी अनि सुविधाजनक सहर हो भन्ने मलाई लाग्छ। मलाई यस्तो लाग्नुको तीनवटा कारण तपाईँहरूलाई बताउन चाहन्छु। सर्वप्रथम, यातायात एकदमै विकसित र सुविधाजनक छ। सुरुमा रेलहरू बदल्ने बेला अलिकति अलमलिन्थेँ तर अहिले भने अभ्यस्त भइसकेकोले स्टेसनहरूमा भएको डिस्प्लेमा देखाइने विद्युतीय सन्देश चिह्नहरू हेरेर कुनै अलमलविना ट्रेनहरू प्रयोग गर्न सक्छु। अर्को कारण भनेको सार्वजनिक ठाउँहरू सधैँभरि एकदम सफा सुग्घर राखिएका हुन्छन्। यहाँ बसोबास गर्ने मानिसहरू यसबारे सधैँ विचार गरिरहने भएकोले यस्तो भएको हुन सक्छ। सडकहरू पनि धेरै सफा हुनुका साथै हिँड्न सजिलो छ।
तेस्रो कारण भनेको किनमेल गर्न धेरै सुविधाजनक छ। थुप्रै पसलहरू तीनथुप्रो सामानहरूले भरिएका हुन्छन् र तपाईँलाई जे चाहिए पनि त्यहाँ भेट्टाउन सकिन्छ। ठूलठूला घरायसी प्रयोगका विद्युतीय खुद्रा पसलहरू गएर झ्याल बाहिरबाट हेर्नु पनि रमाइलो हुन्छ। टोक्योमा सुविधा मात्र होइन तर थुप्रै पार्कहरू र हरियाली ठाउँहरू पनि भएकोले छुट्टीका दिनहरूमा शिन्जुकु ग्योन, उएनो पार्क, शोवा किनेन पार्क र हिमालतिर घुम्न जान्छु। टाकाओ-मा थुप्रै प्राकृतिक कुराहरू हेर्न पाइन्छ र यसले शरीर अनि मस्तिष्कलाई पनि स्वच्छ बनाउँछ।